Czarno-biała fotografia krajobrazowa to nie tylko zabieg estetyczny. To wybór, który mówi: patrz głębiej.

To miała być prosta sesja. Kilka zdjęć z błyskiem, fokus na moje tatuaże – dokumentacja z pazurem. Ale jak to zwykle bywa… wyszło inaczej.

Maj. Zielono-żółty świat. Plan: kwitnące wiśnie. Rzeczywistość: puste gałęzie i morze rzepaku.

Fotografia architektury zawsze była gdzieś obok – obecna, ale nieoswojona.

To był dzień, który przypomniał mi, dlaczego tak kocham fotografię w terenie.